Η ενοχή που αναπόφευκτα σημαδεύει τον ατομικό δρόμο για την ενηλικίωση

"… Δεν με βαστούσαν τα πόδια να ανεβώ τις σκάλες. Η ζωή μου ήταν κατεστραμμένη. Μου πέρασε από το νου να το βάλω στα πόδια, να μη ξαναγυρίσω πια ή να πάω να πνιγώ. Ζάρωσα στο τελευταίο σκαλί μέσα στο σκοτάδι και αφέθηκα στη δυστυχία μου. Όταν η Λίνα, η υπηρέτριά μας, κατέβηκε με ένα κοφίνι να μαζέψει κούτσουρα για τη φωτιά, με βρήκε σε κακό χάλι.

Διαβάστε περισσότερα: Με αφορμή τον Ντέμιαν του Ερμαν Εσσε

Ο Νίτσε στο βιβλίο του η γέννηση της τραγωδίας γράφει : ο Έλληνας αγαπά βαθύτατα το ρεμβασμό, πιότερο από κάθε άλλο άνθρωπο είναι ικανός να συναισθάνεται όλες τις μορφές πόνου, απ’ τις πιο λεπτές ως τις σκληρότερες.

Διαβάστε περισσότερα: Η προσωποκεντρική προσέγγιση μέσα από την Τέχνη